Jakie były początki najstarszego stałego osadnictwa na Pomorzu Gdańskim? Jak wyglądało życie codzienne ludzi z młodszej epoki kamienia? Muzeum Archeologiczne w Gdańsku realizuje dwuletni (2019–2020) projekt badawczy pn. „Wczesny i środkowy neolit na Pojezierzu Starogardzkim”, którego autorem i koordynatorem jest Olgierd Felczak.
Dzięki dofinansowaniu z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego powstaje interdyscyplinarne opracowanie, tworzone na podstawie analizy kilkudziesięciu tysięcy znalezisk pozyskanych w efekcie badań wykopaliskowych na osiedlach i cmentarzyskach z młodszej epoki kamienia. Z okresu między 5000 a 3000 lat p.n.e. odkryto m.in. relikty najstarszych domostw drewnianych oraz naczynia gliniane, narzędzia kamienne i inne przedmioty używane przez mieszkańców osad.
Współczesna nauka daje większe możliwości odczytywania informacji związanych z egzystencją człowieka w młodszej epoce kamienia. Dotyczy to szczególnie przeprowadzenia analizy odcisków na ceramice i polepie oraz licznych ekspertyz fizyko-chemicznych. Cennych danych powinna dostarczyć analiza mikroszczątków organicznych zawartych w strukturze wewnętrznej ścianek naczyń glinianych. Dzięki tego typu badaniom dowiemy się, co jadali mieszkańcy osiedli z młodszej epoki kamienia.
Ostateczne wyniki badań zostaną przedstawione pod koniec 2020 roku.
Najstarsza (4900–4700 lat p.n.e.) całkowicie zachowana amfora gliniana na Pomorzu Gdańskim, odkryta w Brodach Pomorskich.
Analiza i dokumentacja neolitycznej spiżarni w trakcie wykopalisk. Na zdjęciu: Olgierd Felczak i Katarzyna Quant.
Prof. Aldona Mueller-Bieniek z Zakładu Paleobotaniki Instytutu PAN w Krakowie bada odciski szczątków roślin na ceramice z młodszej epoki kamienia.
Amanda Kwidzińska, absolwentka ASP w Gdańsku podczas wykonywania rysunkowej dokumentacji ceramiki.
Rekonstrukcja domu słupowego z ok. 3500 r. p.n.e., odkrytego w Barłożnie (gm. Skórcz).
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Patron medialny: “Archeologia Żywa”
