Podczas ratowniczych badań archeologicznych prowadzonych przez Muzeum Archeologiczne w Gdańsku w 1999 roku u zbiegu ulic Rajskiej i Heweliusza odkryto setki zabytków, w tym niepozorny ołowiany krążek. W trakcie zabiegów konserwatorskich po jednej stronie krążka ukazał się wizerunek dwóch męskich głów, a na odwrocie inskrypcja GREGORIVS i oznaczenie PPVIIII. Informacje te pomogły badaczom w zidentyfikowaniu zabytku jako bulli papieża Grzegorza IX, którego pontyfikat przypadł na lata 1227–1241.
Bulle papieskie były rodzajem pieczęci ołowianej. Służyły do uwierzytelniania najważniejszych dokumentów. Przez otwory w krążku przeciągano jedwabne lub konopne sznury, które przywiązywano do pergaminowego dokumentu.
Wyraz „bulla” pochodzi z łaciny, oznaczał w starożytności mały okrągły przedmiot. Termin przeszedł w średniowieczu na określenie okrągłej pieczęci, a następnie całego dokumentu opatrzonego taką pieczęcią. Stąd najważniejsze dokumenty papieskie zaczęto nazywać bullami.
Bulla znaleziona w Gdańsku ma kształt kolistej ołowianej tarczy o średnicy 40 mm i grubości około 4 mm. Pieczęć jest dwustronna, z otworem na sznur przebiegającym na całej długości przez środek. Na awersie odciśnięto wizerunki głów apostołów Piotra i Pawła, przy czym postać św. Pawła znajdująca się po prawej (heraldycznie) stronie jest mocno zatarta. Dostrzec można jednak niewyraźne zarysy twarzy z długą, prostą brodą. Św. Piotr patrzący w lewo przedstawiony jest z krótką, kędzierzawą brodą i takimi włosami. Twarz przedstawiona jest realistycznie, z wyraźnie zaznaczonym nosem, oczami i ustami. Głowy apostołów obwiedzione są nieregularnie owalnymi otokami perełkowymi. Pośrodku umieszczony jest wizerunek krzyża. Nad postaciami apostołów widoczny jest zarys inskrypcji, z której czytelne są jedynie dwie ostatnie litery PE, będące częścią skróconego łacińskiego napisu: SPA SPE, oznaczającego po rozwinięciu S[ANCTUS] PA[ULUS] S[ANCTUS] PE[TRUS]. Na rewersie biegnie perełkowy otok, wewnątrz którego rozmieszczono w trzech rzędach napis GRE/GORIVS·/PP VIIII. Pierwsza część inskrypcji wyraża imię papieża, druga skrócony tytuł P[A]P[A], oznaczający pastor pastorum, czyli „pasterz pasterzy”, i odpowiedni numer.
Wygląd pieczęci znalezionej w Gdańsku powiela wzór wprowadzony za pontyfikatu Paschalisa II (1099–1118) i używany do dziś. Tajemnicą pozostaje, do kogo skierowany był dokument Grzegorza IX opatrzony papieską pieczęcią. Prawdopodobnym odbiorcą mógł być klasztor dominikanów (których siedziba od 1227 roku znajdowała się niedaleko badanego placu) lub dwór księcia pomorskiego Świętopełka Wielkiego.
Grzegorz IX był głęboko zaangażowany w politykę północno-zachodnich krajów świata łacińskiego. Popierał misje franciszkanów i dominikanów oraz działalność misyjną Krzyżaków w Prusach. Już jako kardynał był protektorem zakonu franciszkanów, wywarł decydujący wpływ na jego rozbudowę, a w szczególności na ostateczne ustalenie reguły. Z racji wspólnych studiów na Uniwersytecie Paryskim znał Iwo Odrowąża (ok. 1170–1229), późniejszego biskupa krakowskiego; przez niego zapewne poznał także sprawy książąt z ziem polskich. Liczne bulle Grzegorz IX słał między innymi do księcia mazowieckiego Konrada. Za przykład niech posłuży pismo z 27 sierpnia 1230 r., potwierdzające darowiznę ks. mazowieckiego na rzecz Zakonu Niemieckiego, czy bulla z 9 września 1234 r., w której papież poleca zakon opiece księcia.
Opracowanie merytoryczne i tekst: Beata Ceynowa, Ewa Trawicka
Redakcja językowa i skład: Марцін Федорук
Projekt plakatu: Lidia Nadolska