Pracownicy związani z Muzeum Archeologicznym w Gdańsku otrzymali odznaczenia za zasługi na rzecz rozwoju nauki. Dr Aleksandrze Pudło wręczono odznaczenie państwowe: Brązowy Krzyż Zasługi. Natomiast prof. Judyta Gładykowska-Rzeczycka została wyróżniona pierwszym w historii Medalem Polskiego Towarzystwa Antropologicznego. Ceremonia wręczenia odznaczeń odbyła się 9 września 2025 roku, podczas 50. Ogólnopolskiej Konferencji Antropologicznej.
Dr Aleksandra Pudło kieruje Pracownią Antropologiczną w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku. Jest uczestniczką wielu terenowych badań archeologicznych na Pomorzu Gdańskim, w Gdańsku oraz w Sudanie, przy IV katarakcie nilowej i na pustyni Bayuda. Jest również czynną uczestniczką polskich i międzynarodowych konferencji naukowych o tematyce antropologicznej i archeologicznej. Jako autorka i współautorka napisała ponad 50 artykułów naukowych, jest współredaktorką dwóch monografii i redaktorką jednej monografii, ponadto autorką dwóch książek. Dodatkowo występuje jako recenzentka publikacji naukowych. Zaangażowana w pracę przy 7 projektach naukowych (wszystkie zakończyły się publikacjami), była także pomysłodawczynią i kierownikiem jednego projektu. Od 2019 r. jest członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Antropologicznego.
Oprócz działalności naukowej i muzealnej dr Aleksandra Pudło poświęciła wiele czasu i energii na popularyzowanie antropologii biologicznej wśród dzieci, młodzieży i dorosłych. Od 2010 r. organizowała lekcje muzealne i warsztaty na temat antropologii i archeologii. Jej zajęcia zostały wpisane w programy edukacyjne Muzeum Gdańska oraz Muzeum Archeologicznego w Gdańsku, pojawiały się także podczas festynów naukowych i towarzyszyły wystawom czasowym. Dodatkowo w latach 2014–2016 dr Aleksandra Pudło organizowała zajęcia antropologiczne dla dzieci przebywających na Oddziale Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej Szpitala Copernicus w Gdańsku oraz na Oddziale Pediatrii, Hematologii i Onkologii Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego GUMed w Gdańsku.
Dr Aleksandra Pudło popularyzowała wiedzę antropologiczną również za pośrednictwem mediów, biorąc udział w różnych nagraniach i audycjach.
Zwieńczeniem tej popularyzatorskiej determinacji było przygotowanie wystawy antropologicznej „Mieszkańcy Pruszcza Gdańskiego sprzed dwóch tysięcy lat”. Ekspozycja zdobyła miano „Najlepszej Wystawy Czasowej 2021” w plebiscycie magazynu Archeologia Żywa.
Najnowsza książka dr Aleksandry Pudło – wydana przez Muzeum Archeologiczne w Gdańsku – nosi tytuł „Historia w kościach zapisana”. Ta popularnonaukowa publikacja cieszy się dużym zainteresowaniem, o czym świadczy pojawienie się drugiego wydania.
Prof. Judyta Gładykowska-Rzeczycka od 1955 r. współpracowała z dr. hab. Leonem J. Łuką – organizatorem Działu Archeologicznego w ówczesnym Muzeum Pomorskim (obecnie Muzeum Narodowe w Gdańsku), a następnie pierwszym w historii dyrektorem Muzeum Archeologicznego w Gdańsku. Pani Profesor prowadziła liczne analizy antropologiczne szczątków ludzkich odkrywanych na wykopaliskach. Później współpracowała z archeologami zatrudnionymi w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku za kadencji kolejnych dyrektorów. Współpraca z Muzeum trwała nieprzerwanie do 2020 r., owocując cennymi opracowaniami dawnych populacji Pomorza i Sudanu.
W 1989 r. Pani Profesor otworzyła wyjątkową wystawę paleopatologiczną w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku: „Schorzenia ludności prahistorycznej na ziemiach polskich”. Była to największa tego typu wystawa w Polsce. Na ekspozycji znalazły się szczątki kostne odkryte na pradziejowych cmentarzyskach w całym kraju. Wystawa zawierała przypadki dobrze udokumentowanych chorób i infekcji – zarówno tych powszechnych, jak i rzadkich – między innymi: nowotwory złośliwe, wrodzona dysplazja, gruźlica czy trąd. W 1990 r. ówczesne Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało Pani Profesor nagrodę II stopnia za tę wystawę, wyróżniając ją w ogólnopolskim konkursie na najciekawsze wydarzenie muzealne roku.
Prof. Judyta Gładykowska-Rzeczycka dokonała wielu istotnych odkryć związanych z chorobami, urazami oraz patologiami występującymi w starożytnych populacjach. Dzięki jej pracy naukowej możemy lepiej zrozumieć, jak ewoluowały czynniki zdrowotne w różnych epokach historycznych. Jej współpraca z zagranicznymi badaczami i instytucjami naukowymi przyczyniła się do poszerzenia granic wiedzy o historii zdrowia ludzkości. Dorobek naukowy Pani Profesor ma charakter interdyscyplinarny, łącząc elementy archeologii, medycyny, biologii i antropologii.